Eskubide Sozialen Kartak pentsiodunek deitutako manifestazioetan parte hartzeko deia luzatzen du

—–

Pentsio sistema publiko baten aldeko pentsiodunen borroka; 1080 euroko gutxieneko pentsio bermatua; bizitzaren kostearen araberako pentsioen berbalorizazioa; emakume eta gizonen arteko pentsio arrakalarekin bukatzea eta pobrezia eta prekarietatea eragin duten lan eta pentsio erreformen derogazioa, Kartan jasotako eskubideak dira, eta euskal erakundeei lehen baitlehen bermatuak izan daitezela exijitzen diegu.

Beharrezko pentsiorako eskubidea, kalitatezko enplegua eta bizitza duina, ez dira negoziazio politiko-instituzionaletan saldu eta erosten diren eskubide-merkantziak. Oinarrizko eskubide sozialak dira, bete beharrekoak, eta bermatu beharrekoak.

Ongizate Estatua deiturikoaren oinarria izan da pertsona pentsiodun eta jubilatuei beharrezko pentsioak bermatzea, Ongizate Estatuarena, eta edozein herrialde demokratikorena.

Pentsioen sistema publikoaren aurkako erasoak, jasotzeko baldintzak zailtzea eta sistema publikoa deuseztatzeko sistematikoki murrizketak egitea, eta era berean, espekulatzaile finantzieroen irabaziak bultzatzea pentsio plan eta fondo pribatuen bitartez, hori da Estatuko gobernuen eta Toledoko hitzarmenaren plana. Pentsioen erreforma ezberdinak 2011koa (Zapateroren Gobernaua) eta 2013koa (Rajoiren Gobernuarenak) sistema publikoa inongo baliabiderik gabe uzten dupentsioak %30ean beheratuz.

Ez dugu ezer itxaroten ez Estatuko Gobernutik, ez ordezkatzen duen alderditik, ezta euskal erakundeetatik bultzatzen duten ordezkariengandik ere; gure pentsio publiko duinerako eskubidea Toledoko Hitzarmenaren esku uztea, azeria oilategiaren zaintza egiten uztea da. Beraien erreformen azken helburua, siastema publikoa baliabiderik gabe uztea da eta gaur, hemen, Euskal Herrian hiru pentsiodunetatik batek bere pentsioa SMIaren behetik izatea, edo lautik batek 1000 eurotik beherakoa izatea, horren eragina da.

Hau horrela izanda, Kartan jasotzen ditugun eskubideak, Euskal Herrian konstituzionalizatzea beharrezkoa da, beraien artean, nola ez, pentsio publiko beharrezkoa eta duina izatea, berau gehiengo sozial eta sindikalak aldarrikatzen dugu, eta posible izateko baliabide nahikoa jarri behar dira.

Arazoa, ez da baliabide nahikorik ez dagoela, aberastasunaren banaketa ekitatiboa ez egitea da arazoa, eta aberatsenen eta espekulatzaile finantzieroen interesen gainetik pertsonona ez jartzearen borondate politiko falta.

Behin eta berriz errepikatu dugun bezala, Nafarroa eta EAEko presio fiskala Europakoarekin berdinduta, nahikoa diru izango genuke gure pentsioak bermatzeko, horretaz gain, hezkuntza eta osasungintza unibertsala ere, bermatuak egongo lirateke. Iruzur fiskala modu eraginkorrean jarraitu behar da honetarako, eta jabetza edo errentaren oinarria zein den kontuan hartu gabe pertsona guztion fiskalitatea modu progresiboan aplikatuko balitz, guztiok inor bazterrean utzi gabe bizitza duinak izan ahalko genituzke.

Arrazoi guzti horiengatik, eta galtzen den borroka bakarra egiten ez dena dela uste dugulako, emakumeak, gazteak, langileak, autonomoak, langabetuak, zaintza lanak egitearren ikusezin bihurtu nahi dituztenak… maiatzaren 26ko manifestazioetara deitzen zaituztegu, Bilbo, Donostia, Gasteiz eta Iruñeko kaleetan, ozen ohiukatu behar dugu gure eskubideen alde.

Inork ez digu ezer oparituko, eta borroka da irabaziko dugunaren berme bakarra.