MANIFESTUA: Melillako sarraskia
2022ko ekainaren 24an, Espainiako eta Europako nekropolitikek muga fisikoetan gorputz migratzaileak hiltzen zuzenean edo hiltzen uzteko asmoz aldez aurretik pentsatutako heriotza-politikak indar osoz jardun izan dute Melillan.
Heriotza-politika horiek gutxienez, 37 pertsona hil dituzte Melillako hesia zeharkatzen saiatu direnean.
Berriz ere ikusi ditugu pertsona beltzen bizitzak, gorputz beltzak, bortxatuak, gizatasunik gabeak eta eskubide orotatik gabetuak izan direla. Bere isiltasunarekin, sarraski handi baten konplize izan den gizarte oso baten begiradaren aurrean, zaborra bezala tratatuak izan dira.
Mina, amorrua, ezintasuna, lotsa? Zaila da egun hauetan komunikabideetan, sare sozialetan eta prentsan zehar dabiltzan irudiek, pertsona arrazializatuetan eta migratzaileentzat sortzen dituzten emozioak hitzetan islatzea. Gorputz beltzak, hoztasun osoz erakutsiz, erailak, bortxatuak eta tratu txarrak jasanez, morboa elikatuz.
Ikusi dugu historiako gobernurik aurrerakoienak, zorionak ematen dizkiela Marokoko estatu hispanoko segurtasun-kidegoei, kontutan izan gabe, betetzen dituzten bizitza beltzen aurkako ekintza bortitz eta deshumanizatu guztiak.
Ez dira gertakari isolatuak, prentsa ofizialean «asalto» eta «inbasio» esaten zaien bezala, eta Gobernuko presidente Pedro Sanchezek berak baieztatzen du «eraso bortitza» deitzen diotela.
Iragarritako tragediak dira, migrazioa kontrolatzeko eta mugak kanporatzeko sistemak planifikatutako hilketak dira, FRONTEX eta immigrazioaren aurkako gerra egiten duten armadak, non biktimak beti gorputz beltzak diren.
Ezin ditugu gauzak beren izenez deitu gabe utzi, hau arrazismo instituzionala da. Kolonialismoa deitzen da eta indarkeria horiekin betikotzen dira, eta muga-hiltzaileek armagabetutako gizarte zibilaren aurka egiten dituzten ekintza errepresibo horiek, finantzatzen eta bermatzen direnean, konplizitate kriminala da. Hori mafiak sortzea da, eta atzerritartasunaren legeak gizakien salerosketa bultzatzen du.
Hegoaldeko mugan gertatzen diren sarraskiak eta indarkeria-mota guztiak amaitzea eskatzen dugu, gure anai-arrebei Melillan laguntza mediko eta juridikoa ematea ere, eta gainera salatzen dugu, Gobernuak zuzentzen duen indarkeria diru publikoarekin finantzatzen duela muga-guneetan sarbide seguruak, asilo-bulegoak eta babeslekuak sortu beharrean.
Horregatik guztiagatik:
-Mediterraneoa eta Atlantikoa munduko hobi komun handiena bihurtu duten heriotza-politikak salatzen ditugu.
-Ceuta eta Melillako mugetan 10 metroko hesi baten eraikuntza salatzen dugu.
-Marokoko eta Espainiako estatuek migratzaileen aurka dituzten mugak kanporatzeko politikak salatzen ditugu.
-Itzulketa espresa salatzen dugu, migratzaileen duintasunaren aurkako praktika ankerrak.
-Atzerritarrei buruzko egungo legea salatzen dugu, arraza-profilagatiko aitorpenak justifikatzen dituena, CIESak, eta erregularizazioa ahalbidetzen duten administrazio-kudeaketak oztopatzen dituena.
Eskatzen dugu:

-Mugetako biktimei justizia emango dien erreparazio- eta memoria-prozesu bat egitea.

-Migratzaile eta errefuxiatu guztien duintasuna errespetatzea.

-Itzulketak eta deportazioak bertan behera uztea.

-Zirkulazio askerako eskubidea gauzatzeko legezko bide seguruak sortzea.

-Egungo atzerritarrei buruzko legea indargabetzea eta bidezko politikak sustatzea, inor baztertuko ez dutenak, pertsonen duintasuna errespetatuko dutenak eta, baldintzarik gabe, askatasunez bizi eta lan egin ahal izango dutenak.

Hori bete arte, borrokan jarraituko dugu.
Gogoan ditugu askatasunaren eta pertsona beltzen eskubideen aldeko borrokalari handien esaldiak . Norbert Zongok, Frantziak 1998an eraildako kazetari burkinarrak, esan zuen: “Gauzarik okerrena ez da pertsona gaiztoen gaiztakeria, baizik eta jende onaren isiltasuna”.
Aime Césairerengandik ikasten dugu, halaber,” inork ez duela errugabe kolonizatzen, eta inork ez duela zigorrik gabe kolonizatzen, kolonizazioa justifikatzen duen nazio bat dagoeneko zibilizazio gaixo bat dela, moralki minatutako zibilizazio bat”.
Eta gure ahizpa Assata Sakhurrek erakutsi zigun: “Arduragabekeria da arrazismoa eta indarkeria arrazistaren aurka ez borrokatzea, eta geure burua defendatzeko ez prestatzea”.
EZ DAGO ANTIRRAZISMORIK, HEGOALDEKO MUGAN EZ BADUGU BEGIRADA JARTZEN
EZ DAGO ANTIRRAZISMORIK, GURE AGENDAN EZ BADAUKAGU HEGOALDEKO MUGAN EGUNERO GERTATZEN DENA.
EZ DAGO ANTIRRAZISMORIK, GURE AGENDA EZ BADA SOILIK SARRASKIA ETA HEGOALDEKO MUGAKO INDARKERIAK SALATZERA BIDERATUA.
Bere heriotza-politiken aurrean: memoria egiten dugu, bizitza defendatzen dugu eta eskubideak exijitzen ditugu.
ONGI ETORRI ERREFUXIATUAK